Zgodnie z treścią art. 229 § 2 Kodeksu pracy pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 marca 2008 r. II PK 214/2007 orzekł, że rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego po ustaniu czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby trwającej ponad 30 dni, nie oznacza, iż zachodzą przesłanki do przesunięcia urlopu na termin późniejszy w oparciu o treść art. 165 pkt 1 K.p.

Jeżeli natomiast chodzi o określone w art. 229 § 2 KP kontrolne badania lekarskie, to według Sądu są przeprowadzane w celu ustalenia zdolności pracownika do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku, a ich niezbędność jest wymagana tylko przed dopuszczeniem pracownika do pracy. Natomiast nieprzeprowadzenie ich przed udzieleniem urlopu wypoczynkowego nie pozostaje w sprzeczności z istotą tego urlopu, która polega na czasowym niewykonywaniu pracy. Zatem dopuszczalne jest udzielenie przez pracodawcę urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po zakończonej niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą pracownika, bez uprzedniego kierowania go na kontrolne badania lekarskie, określone w art. 229 § 2 K.p. w celu ustalenia jego zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku. Pogląd ten potwierdzony został w stanowisku Komisji Prawnej GIP z dnia 23.04.2009 r.